Στις ευρωεκλογές του 2004 η αποχή ήταν περίπου 40%! Πέντε χρόνια μετά έφτασε στο 48% και κάτι! Και έγινε... σεισμός! Ναι, καλά! Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι... που λένε και στο χωριό μου. Όπως χέστηκε και ο Μπους που βγήκε δυο φορές με αποχή κοντά στο 80%.
Καλώς λοιπόν οι μισοί έλληνες απείχαν. Το ερώτημα ειναι εάν η αποχή τους ειναι χρήσιμη ή απλά είναι μια στάση Πόντιου Πιλάτου που έπλυνε τα χεράκια του και ουδεμία ευθύνη φέρει!
Η καταμέτρηση των ψήφων γίνεται με βάση αυτούς που ψήφισαν και όχι με βάση όσους θα έπρεπε κανονικά να ψηφίσουν. Με απλά λόγια και 2 μόνο έλληνες να ψηφίσουν, κυβέρνηση θα βγει. Κι αυτή η κυβέρνηση δεν θα καθορίσει το παρόν και το μέλλον των 2 που ψήφισαν άλλα και του συνόλου των ελλήνων. Την ώρα που εγω θα λέω "δεν με νοιάζει, δεν με εκφράζει κανείς, δεν θέλω κανέναν", την ίδια ώρα θα είμαι μέρος ενός περιβάλλοντος που οι συνθήκες του καθορίζονται ακριβώς απο αυτούς τους οποίους υποτίθεται οτι πολεμάω. Με απλά λόγια, όλα θα γίνονται για μένα χωρίς όμως εμένα. Μας αρέσει αυτό;

Θέλετε να συμφωνήσουμε; Όλοι ειναι σκάρτοι. Ωστόσο, αυτοί οι σκάρτοι θα συνεχίσουν να μου βάζουν φόρους τους οποίους θα πρέπει να πληρώσω. Να μου θέτουν κανόνες τους οποίους θα πρέπει να σεβαστώ. Να διαμορφώνουν το σύστημα παιδείας στο οποίο θα ενταχθεί το παιδί μου. Κλπ κλπ κλπ.

Είναι χρήσιμη λοιπόν η αποχη μου; Θα ήταν ίσως χρήσιμη εάν την ώρα της αποχής αγωνιζόμουν για την αλλαγή του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος, ζητώντας κάποιο άλλο. Δεν ειναι καθόλου χρήσιμη όταν η αποχή μου συνοδεύεται απο μια βόλτα στη παραλία, λέγοντας ένα "ωχ αδερφέ' και βουτώντας μέσα στον παγωμένο μου εσπρέσο. Τον οποίο πλήρωσα αδιαμαρτύρητα 4 ευρώ. Όπως αδιαμαρτύρητα πλήρωσα 10 ευρώ για την ξαπλώστρα. Η επαναστατικότητα μου εξαντλήθηκε στην αποχη μου απο τη κάλπη...

Αυτό θέλαν, αυτό τους δώσαμε. Μια απολιτικ κοινωνία. Μιλάω κυρίως για το ηλικιακο target group 18-35. Την πλειοψηφία του. Δεκτό οτι φταίνε οι πολιτικές των κομμάτων για αυτό. Φταίει όμως και το live style της επιπλαστης ευημερίας μας. "Να περνάμε καλά" μωρέ. Και αντί να κάνουμε καλύτερη τη δημοκρατία μας, την αφήνουμε στα χέρια τους και μετά με συνθήματα και τσιτάτα καφενείου, τους κράζουμε όλους. Και ο καθένας κοιτάει τη δουλίτσα του.

Ουσιαστικά με την αποχή εξυπηρετείς τα συμφέροντα αυτών που θέλουν πολίτες κοιμισμένους. Χωμένους στον καναπέ τους. Φοβισμένους για τον κουκουλοφόρο που χαλάει την ησυχία τους και τον πακιστανό που χαλάει τη μόστρα τους. Παθητικοί πολίτες που δεν διαμαρτύρονται. Που δεν αντιδρούν. Που δέχονται να ενταθεί η αστυνόμευση χωρίς να σκέφτονται οτι εκείνη ακριβώς τη στιγμή γίνονται οι ίδιοι εν δυνάμει ύποπτοι.
Ανθρώπους που απο τη μια ζητάνε ανατροπή του πολιτικού συστήματος άλλα απο την άλλη ζητούν αυτή η ανατροπή να γίνει κάπως έτσι: "Αφού δεν θα μας θέλετε, θα φύγουμε μόνοι μας. Ορίστε η εξουσία. Πάρτε τη"! Και μετά ξυπνήσαμε. Ανθρώπους που δεν τους αρέσει η δημοκρατία έτσι όπως την βιώνουμε άλλα τον Δεκέμβρη τα βάλανε (καλώς ή κακώς) με την "ασύμμετρη απειλή του δημοκρατικού πολιτεύματος"!

Μη προσπαθείτε να με πείσετε οι περισσότεροι οτι θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα. Τα ίδια μου λέγατε και το 2004 όταν η αποχή ήταν 40% και στις εθνικές εκλογές πήγαμε όλοι να ψηφίσουμε για να δώσουμε 80% στο δίπολο της εξουσίας το οποίο κατά τα άλλα μας ενοχλεί. Life style είναι και σταρχιδισμός για τους περισσότερους. Χωρίς να σημαίνει οτι δεν υπάρχουν και οι συνειδητοποιημένοι απόντες.

Νομίζετε οτι τους νοιάζει εάν θα πάτε να ψηφίσετε ή όχι; Είστε γελασμένοι. Θα τους ένοιαζε μόνο αν ψηφίζατε κάτι άλλο απο το κόμμα τους. Φανταστείτε το 48% της αποχής να πήγαινε στα μικρά κόμματα (αφού δεν σας αρέσει το δίπολο); Αυτό θα ήταν μήνυμα.